zdjęcie z "netu" |
czasoprzestrzeń
wpisani w drzewo
membraną słojów – narastamy
drgania przestrzeni
matematycznie zakotwiczone
nie rezygnują z poznania
w drążonych korytarzach
na wiarę kornika drukują myśli
nieskończone – jak światy
źródła liczb – niedoścignione
rozum opętany absorpcją
odbioru znaków porządku
estetycznego – formą istnienia
estetycznego – formą istnienia
odkłada w rdzeniu ślepe poznanie
siebie
w otwartych i zakrzywionych
wymiarach teorii strun
rozprzestrzeniło się w czasie
drgając jak wiersz
ludzkie pojęcie
Janusz Kliś
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz